ریچارد بنت گزارشگر ویژه ملل متحد برای افغانستان میگوید؛ پسرانی که در حاکمیت طالبان ک بزرگ می‌شوند ممکن است از رهبران خود پیروی کنند و به رفتار بد با زنان ادامه بدهند و نگرانی های امنیتی فرامرزی خلق کنند.
آقای بنت در یک مقاله در نیویارک تایمز گفته است که پس از گفتگوها با طالبان، نشست دوحه روی مبارزه با مواد مخدر و بخش سکتور خصوصی تمرکز خواهد کرد و نمایندگان زنان و جامعه مدنی و همچنین مسائل حقوق زنان و حقوق بشر بحث نخواهند شد.
او در این مقاله گفته است پسرانی که در حاکمیت طالبان که غیرانسانی کردن زنان و دختران را مشروعیت می‌بخشد، بزرگ می‌شوند ممکن است از رهبران خود پیروی کنند و به رفتار بد با زنان ادامه بدهند.
گزارشگر ویژه ملل متحد میگوید که این پسران در برابر افراط‌گرایی آسیب‌پذیر هستند و بذر نگرانی‌های امنیتی را می‌کارند که فراتر از مرزهای افغانستان است.
بنت با اشاره به حذف زنان از نشست دوحه گفته است: «اگر این محرومیت‌ها [مسائل زنان] بهای حضور طالبان در دوحه باشد، هزینه آن بسیار زیاد است.»
به گفته او، «محدودیت‌های ظالمانه نهادینه شده طالبان تنها برای نسل کنونی زنان و دختران افغان ویرانگر نیست و در صورت عدم اداره آن، آسیب‌های جبران ناپذیری به نسل‌های آینده افغان‌ها نیز وارد خواهد شد».
در مقاله آقای بنت آمده است: «هنگامی که طالبان در اگست ۲۰۲۱ قدرت را دوباره به دست گرفتند، رهبران آنان در ابتدا گفتند که آموزش دختران بالاتر از صنف ششم تا زمانی که شرایط بر اساس قوانین اسلامی مناسب باشد، به حالت تعلیق در خواهد آمد. اکنون، بیش از هزار روز بعد، مکتب برای دختران بالای ۱۲ سال ممنوع است و محدودیت‌های تحصیلی بر دانشگاه‌ها نیز گسترش یافته‌اند.»
گزارشگر ویژه ملل متحد تاکید کرده است که به بهانه مداخله نکردن در امور افغانستان، جامعه جهانی به راحتی می‌تواند زنان افغانستان را در راستای مبارزه تنها بگذارد اما حمایت جامعه جهانی برای آن دسته از زنان و دخترانی که مقاومت می‌کنند و بسیاری دیگر که توان اقتصادی برای مقاومت را ندارند، لازمی است.
او میگوید: «ما در برابر همبستگی و شجاعت و حمایت از آنان مکلف هستیم.»
ریچارد بنت با انتقاد از نشست دوحه گفته است که تمرکز بر موضوعات بی طرف سیاسی در این نشست به منظور جذب طالبان به میز مذاکره طراحی شده بود.
به گفته او، «در آجندای اصلی نشست دوحه، نمایندگان از افغانان غیر طالبان حضور ندارند».
او افزوده است که برخی از اعضای جامعه مدنی و گروه‌های زنان در جلساتی در حاشیه این نشست شرکت خواهند کرد اما به نظر می‌رسد که این نمایندگی تنها پس از فشارهای خارجی قابل توجه بوده است.
او میگوید که تاریخ افغانستان نشان داده است که «عدم مشارکت همه افغانان» در روندهای سیاسی اعتبار و پایداری آنها را تضعیف می‌کند.
او از شجاعت و مبارزه زنان افغانستان در برابر طالبان نیز ستایش کرده و از جامعه جهانی خواستار فشار بر طالبان برای برداشتن محدودیت‌ها بر زنان و دختران افغانستان شده است.
