«بی‌سرنوشت شدن را تصور نمی‌کردم»؛ زنانی که با فرمان رهبر طالبان خانه‌نشین شده اند

افزایش فشار اقتصادی بر زنان نان‌آور

شماری از فعالان حقوق زن می‌گویند که حذف زنان زیر نام «تنقیص» از نهادهای دولتی، آخرین گام طالبان برای به صفر رسانیدن حضور زنان در نهادهای حکومتی است.

در این میان، برخی از زنانی که به‌تازه‌گی از کار در نهادهای حکومتی برکنار شده‌اند، می‌گویند که با مشکلات سخت اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

شهلا، نان‌آور خانوادهٔ پنج‌نفری‌اش است و در یکی از مکاتب دولتی در پروان به‌عنوان آموزگار کار می‌کرد. او می‌گوید که طالبان ده روز پیش، در پی یک مکتوب، او و چهار تن از همکاران زن دیگرش را از مکتبی که در آن کار می‌کرد، به «تنقیص» سوق داده‌اند.

او در گفت‌وگو با «صدای آزادی» گفت:

«من مدت چهارده سال معلم بودم. تدریس و آموزگاری عشق من است. من در این مدت با عشق و علاقهٔ فراوان به مکتب می‌رفتم و به دانش‌آموزان تدریس می‌کردم. از طریق این مسلک، هم لقمه‌نانی برای خانواده‌ام تهیه می‌کردم و هم به نسل جوان خدمت می‌کردم. بی‌سرنوشت شدن را اصلاً تصور نمی‌کردم. اما با برگشت طالبان به قدرت و حذف زنان از کار در نهادهای دولتی، انتظار چنین روزی را داشتم. بالاخره نوبت ما رسید و ما را به خانه‌هایمان روان کردند. اکنون من و خانواده‌ام زیر فشار شدید اقتصادی قرار داریم.»

                                                                   گرانه حساس، خبرنگار صدای آزادی، در حال گفت‌وگو با شهلا

وزارت معارف کشور، زیر ادارهٔ طالبان، اعلام کرده که ۹۰ هزار بست این وزارت را حذف می‌کند. بر بنیاد گفته‌های منابع، بیشتر کسانی که بست‌های‌شان حذف می‌شود، زنان هستند.

نفیسه، بانوی دیگری است که بیش از بیست سال را در وزارت صحت عامه به‌عنوان خدمه کار کرده بود. او نیز «تنقیص» شده و نگران وضعیت اقتصادی خود و خانواده‌اش است.

او گفت:

«من از طریق کار، نفقهٔ خانوادهٔ هشت‌نفری‌ام را تهیه می‌کردم. اما طالبان یک ماه پیش من را برکنار کردند و اکنون نمی‌دانم که بی‌هیچ منبع درآمد، چگونه و از کجا هزینه‌های زندگی‌ام را تأمین کنم.»

شماری از فعالان حقوق زن، حذف سیستماتیک زنان از نهادهای دولتی را محکوم کرده و طالبان را به زن‌ستیزی متهم می‌کنند.

طاهره ناصری، فعال حقوق زنان، در گفت‌وگو با صدای آزادی گفت:

«طالبان می‌خواهند که زنان افغانستان در چهار دیواری خانه‌های‌شان محدود شوند و دسترسی به هیچ چیزی نداشته باشند. همچنان طالبان با زنان افغانستان به‌عنوان جنس دست دوم رفتار می‌کنند. تمام گام‌های طالبان برای حذف زنان از ساختارهای حکومتی و محدودیت‌های شدید بر زنان، خطرناک است و پیامدهای بسیار بدی بر آیندهٔ افغانستان خواهد داشت.»

پس از برگشت دوبارهٔ طالبان به قدرت در افغانستان، زنان از کار در بیشتر نهادهای دولتی منع شدند. طالبان همچنان مکاتب و دانشگاه‌ها را به‌روی دختران بستند و زنان را از رفتن به پارک‌ها نیز منع کردند. هرچند محدودیت‌های طالبان بر زنان در افغانستان با محکومیت‌های پی‌هم جامعهٔ جهانی و نهادهای حقوق بشری روبه‌رو شده است، اما طالبان تا اکنون ــ که نزدیک به چهار سال از حاکمیت‌شان می‌گذرد ــ به این واکنش‌ها اعتنایی نکرده‌اند.

گزارشگر: گرانه حساس