خبرگزاری فرانسه(AFP) گزارش داده که هر دو روز یک کودک در اثر ماین یا مهمات منفجر ناشده در افغانستان جان می بازد.
بربنیاد این گزارش، کودکان بیشتر در راه مدرسه، مزارع و سرک با ماین و یا مهمات برخورد میکنند.
یکی از باشندگان روستایی در ولایت غزنی که دو فرزند اش را در اثر ماین از دست داده به خبرگزاری فرانسه گفته است: «« پسرم در باغ ، سنگی را به سوی گلوله‌ای منفجر نشده پرتاب کرد. سپس یک ثانیه. و دوباره. ماین منفجر شد».
محمدحسن مدیر یکی از مکاتب در روستای ده قاضی ولایت غزنی می گوید: “حتی در حیاط مدرسه نیز مهمات منفجر نشده، مین های ضد تانک و ضد نفر وجود دارد”.
او میگوید: «ما حتی نمی‌توانیم درخت بکاریم، آوردن تراکتور یا ماشین‌های دیگر بسیار خطرناک است.»
جمیل حسن، 12 ساله، می گوید: «شش ماه پیش، در حالی که در حال راه رفتن بودیم، یک موشک با دوستانمان دیدیم، بلافاصله به بزرگترها اطلاع دادیم.»
سید حسن مایار از موسسه ماین روبی هالو می گوید: «بیشتر مهمات رنگ های خوبی دارند که کودکان را جذب می کند.»
او توضیح می‌دهد: «خطرناک‌ترین گلوله‌های 40 میلی‌متری ناتو» هستند که از سال 2001 تا 2021 در افغانستان مستقر شده‌اند.
این خطر برای مین زداها نیز فراگیر است: دو مرد از Halo در اوایل ماه مه کشته شدند.
آقای مایار می گوید: «اغلب قبل از رفتن به مین، به خانواده ام زنگ می زنم و به آنها می گویم که دوستشان دارم.»
“کمبود بودجه”
مایار از موسسه ماین روبی Halo، میگوید: «ما کمبود بودجه داریم»، بنابراین مین‌کش‌ها بسته به دریافت کمک‌های مالی از خارج از کشور، نقشه به نقشه پیش می‌روند.
نیک پاند، رئیس بخش معادن یوناما، مأموریت سازمان ملل متحد در افغانستان، اطمینان می دهد که حکومت طالبان “کاملاً از مین زدایی حمایت می کند.
«تقریباً غیرممکن است که میزان آلودگی فعلی را بدانیم» توسط این وسایل که 82 درصد از کودکان را می‌کشند یا زخمی میکنند.»
نیک پاند میگوید: در حدود سال 2011، 15500 نفر روی پاکسازی مین کار می‌کردند، در حال حاضر این تعداد 3000 نفر است.
بحران‌های دیگر در جاهای دیگر، اوکراین یا غزه به وجود آمده است و در سال 2021 طالبان دولتی را که هیچ کشوری به رسمیت نمی‌شناسد، روی کار آورد و میزان کمک ها کاهش یافت.