موسسه تحکیم و رفاه زنان و کودکان افغانستان (AWCSWO) می‌گوید که سیاست کوچ اجباری شهروندان بومی به صورت سیستماتیک از سوی طالبان در مناطق مرکزی، شمالی و شمال‌شرقی افغانستان به یک بحران جدی انسانی تبدیل شده است.
این موسسه در گزارش خود گفته است که زنان و کودکان، به‌عنوان آسیب‌پذیرترین اقشار جامعه، بیشترین آسیب را از سیاست‌های طالبان متحمل می‌شوند و با چالش‌های جدی روانی و اجتماعی روبه‌رو استند.
بر اساس این گزارش طالبان برای اجرای سیاست‌های کوچ اجباری از گروه‌های مسلح کوچی (ملیشه‌های کوچی) و عناصر غیربومی استفاده می‌کنند و این گروه‌ها با خشونت شدید، مردان خانواده‌ها را بازداشت یا به قتل می‌رسانند، اموال مردم را مصادره می‌کنند و خانواده‌ها را مجبور به پرداخت مبالغ هنگفتی می‌کنند. این اقدامات نه‌تنها معیشت خانواده‌ها را نابود کرده، بلکه یک ناامنی اجتماعی گسترده ایجاد کرده است.
با این حال در گزارش این موسسه آمده که در آخرین مورد طالبان روستای «دشتک» را منطقه نظامی اعلام کرده و خانواده‌ها، از جمله زنان و کودکان، را با تهدید و اجبار از خانه‌هایشان بیرون رانده‌اند و این اقدام سبب شده که بسیاری از خانواده‌ها به سمت مهاجرت غیرقانونی و ناامنی بیشتر سوق داده شوند.
گزارش موسسه تحکیم و رفاه زنان و کودکان افغانستان می‌افزاید که کوچ‌های اجباری طالبان نقض آشکار حقوق بشر و قوانین بین‌المللی از جمله اعلامیه جهانی حقوق بشر و کنوانسیون‌های ژنو محسوب می‌شود، همچنان این مورد بدون پاسخگویی از سوی نهادهای بین‌المللی ادامه دارد.
همچنان این موسسه سازمان ملل و مأموریت یوناما در افغانستان را مورد انتقاد قرار داده و افزوده که یوناما به‌جای اتخاذ موقف قاطع، بر تعامل با طالبان تمرکز کرده‌اند که این رویکرد، به گفته کارشناسان، به تداوم نقض‌های حقوق بشری کمک کرده است.
AWCSWO هشدار داده است که اگر جامعه جهانی در برابر این اقدامات سکوت کند، وضعیت زنان و کودکان در افغانستان روز به روز وخیم‌تر خواهد شد و اثرات روانی و اجتماعی این بحران نسل‌های آینده را نیز تحت تأثیر قرار خواهد داد.
